पोहोर साल जस्तै यसपालि फेरि
एक थान नयाँ वर्ष आएको छ
नयाँ पात्रो आएको छ
वसन्त छाएको छ किनकि
रूखहरूमा
पालुवा पलाएको छ,
हरिया मुनाहरू
मान्छेका फुस्रा ओठलाई गिज्याइरहेछन्
किन मान्छेहरूमा
ऋतु आउँछ तर पालुवा आउँदैन ?
प्रत्येक वर्ष आउँछ
एक वर्ष उमेर बढाउँछ, जान्छ
सुख बोकेर आउनुपर्ने हो
तर भोक, रोग, शोक बोकेर किन आउँछ ?
दिमाग दिग्दारिन्छ
नयाँ वर्षको चालामाला देखेर
खोलो सङ्लिन्छ, फूल मगमगाउँछ
हिमाल हाँस्ता किन भोको पेट रोइरहन्छ ?
हो ! नयाँ वर्ष यसपटक तिमी आउँदा
परिवर्तनको दियो जलाउन
अँगालाभरि झरिलो दियालो लिएर आउनू
हुन सक्छ भने आमाका रित्ता कोखमा
शान्तिको उर्वर बिउको बालो लिएर आउनू
आउँदा रोग, भोक, शोक फालेर
ठालुहरूको बुद्धिको बिर्को फङ्लङ्ग उघारेर
असहायहरूको साथी
र, दुःखको दवाई भएर आउनू
पर्दैन भो
भित्तामा झुण्डिन मात्र आउँदै नआउनू
आउँनै पर्ने भए
मुटुभरि इमान र स्वाभिमान बोकेर आउनू ।
हो नयाँ वर्ष अब आउँदा
काँधमा चेतनाको दियो बोकेर
उन्मादको घैँटो फुटाउने एउटा लठ्ठी
र भूगोल हाँक्न सक्ने
एउटा इमानदार तन्नेरी लिएर आउनू
“नयाँ वर्ष“ तिमीलाई हार्दिक शुभकामना छ ।
टंकमणि अधिकारीद्वारा लिखित कवितासंग्रह “हिटलर र भाले”बाट साभार
